Wystawę można oglądać w dawnym pałacu biskupim na Wzgórzu Katedralnym we Fromborku.
Cennik i godziny otwarcia znajdują się na stronie internetowej Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku
Inspiracją do stworzenia wystawy — niemal 2 lata temu — była 770. rocznica utworzenia diecezji warmińskiej.
Od początku dwie placówki — Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku i Muzeum Archidiecezji Warmińskiej w Olsztynie — postanowiły, że wśród skarbów znajdą się najwspanialsze, najcenniejsze, ale też najoryginalniejsze przykłady malarstwa, rzeźby, złotnictwa, tkaniny artystycznej, grafiki i meblarstwa powstałe od XIV do XIX wieku na terenie Warmii i Mazur.
Tytuł wystawy stanowi swoistą wykładnię pojęcia dzieła sztuki, które — by zyskać doskonałość — musiało składać się z dwóch elementów składowych: fides (wiary) i ratio (poznania). Elementów, które wykluczając się, paradoksalnie przenikały się i spotykały zarówno w wierze i umyśle fundatora, następnie artysty, w końcu samego odbiorcy.
Wśród najznakomitszych obiektów średniowiecza i wczesnego renesansu należy wymienić np. portal zewnętrzny i wewnętrzny katedry fromborskiej, freski z kościoła w Ornecie, relikwiarz hermowy św. Idy z Lidzbarka Warmińskiego, epitafium Bartłomieja Boreschowa, poliptyk fromborski, poliptyk z Sątop, skrzydła tryptyku z Mingajn.
Barok to czas zarówno potężnych w swojej ideowej i symbolicznej wymowie kwadratur – jak choćby kwadratura sklepienia kościoła w Świętej Lipce czy sklepienia kopuły kaplicy Salwatora katedry we Fromborku, to również wzmożony okres kultu wielu cudownych wizerunków maryjnych (Święta Lipka, Krosno) czy wyjątkowo popularnych tu przedstawień Świętej Rodziny (Krosno, Glotowo, Długobór), Św. Marii Magdaleny (Orneta, Frombork), św. Jana Nepomucena (Zwierzno) czy św. Rocha (Stoczek Klasztorny).
Z kolei obszar wspomnianej wcześniej odrębności reprezentują z pewnością liczne rzeźbiarskie krucyfiksy osławione cudownością (Chwalęcin, Henrykowo, Braniewo, Międzylesie); monumentalne, epatujące powagą ikonograficzne przedstawienia tzw. Kolegium Apostolskiego (Płoskinia); nastawy ołtarzowe bądź samodzielne rzeźby reprezentujące tzw. szkołę elbląską – ujmujące manierystycznym rozdarciem między rozmachem schyłkowego średniowiecza a zdobyczami wczesnorenesansowego realizmu (figury Matki Boskiej i świętych dziewic z tryptyku z Mingajn) czy wreszcie rozbrajające urokiem anioły chrzestne – podniebni akrobaci o przyciężkich skrzydłach i wybaczającym wszystko spojrzeniu (Barciany).
Napisz komentarz
Komentarze